De privacy van een zieke werknemer: de do's en don'ts

Na een ziekmelding van een werknemer zijn er diverse partijen die gegevens uitwisselen over de betreffende werknemer, namelijk: de werkgever, de arbodienst/bedrijfsarts en eventueel een re-integratiebedrijf, het UWV en de verzuimverzekeraar. Wat mag een werkgever wel vragen aan een zieke werknemer en wat niet? En hoe denkt een rechter over het inschakelen van een recherchebureau bij een zieke werknemer?

Gegevens die wel en niet aan een werknemer mogen worden gevraagd:

In de beleidsregels ‘De zieke werknemer’ van de Autoriteit Persoonsgegevens staat onder andere beschreven welke gegevens werkgevers en andere partijen over de gezondheid van een werknemer mogen verwerken. Als werkgever mag u informeren naar de volgende gegevens:

Wel:

• de contactgegevens van de werknemer;
• de vermoedelijke duur van het verzuim;
• de lopende afspraken en werkzaamheden;
• of de werknemer onder een van de vangnetbepalingen van de Ziektewet valt;
• of de ziekte verband houdt met een arbeidsongeval; en
• of sprake is van een verkeersongeval waarbij een eventueel aansprakelijke derde betrokken is.

Niet:

• de aard en/of de oorzaak van de ziekte;
• de beperkingen en de mogelijkheden van een werknemer.
  
  Alleen de arbodienst of de bedrijfsarts mag deze medische gegevens verwerken.

Mag een werkgever een recherchebureau inschakelen?

Aan de kantonrechter te Rotterdam werd in het kader van een ontbindingsverzoek de vraag voorgelegd of een werkgever een werknemer mag controleren door inschakeling van een recherchebureau, als hij verdenkingen heeft dat de werknemer ondanks zijn ziekte nevenactiviteiten verricht. 

Inbreuk op de privacy van de werknemer

Het doen controleren van een werknemer buiten diens weten door een recherchebureau is alleen aanvaardbaar indien:

- sprake is van zeer bijzondere omstandigheden;
- waarin tegen de werknemer ernstige verdenkingen zijn gerezen;
- ter zake van ernstige overtredingen;
- die een onderzoek buiten de betrokkene om noodzakelijk maken.

De inschakeling van een recherchebureau brengt immers een inbreuk mee op de persoonlijke levenssfeer van diegene. Die inbreuk mag niet onevenredig zijn in verhouding tot het met het onderzoek te dienen doel (proportionaliteit) en dit doel moet in redelijkheid niet op een andere, minder ingrijpende wijze kunnen worden gerealiseerd (subsidiariteit). In dit geval werden een werknemer en zijn gezinsleden over een periode van bijna drie weken geobserveerd, zonder dat werkgever voldoende kon onderbouwen waarom een dergelijk onderzoek noodzakelijk was. 

Alternatieven

De kantonrechter oordeelde dat werkgever werknemer beter eerst had kunnen uitnodigen voor een gesprek om navraag te doen naar zijn (neven)werkzaamheden in verband met zijn re-integratie. Werkgever had er ook voor kunnen kiezen om contact op te nemen met de bedrijfsarts of om werknemer te laten herkeuren door UWV.

Billijke vergoeding en transitievergoeding

Wegens het feit dat werkgever een werknemer die 18 jaar naar tevredenheid heeft gewerkt laat controleren door inschakeling van een recherchebureau, zonder eerst zelf verder onderzoek te verrichten, heeft werkgever ernstig verwijtbaar gehandeld. Werkgever werd daarom veroordeeld tot betaling van een billijke vergoeding van € 55.000,-- aan werknemer. Daarnaast was werkgever aan werknemer een transitievergoeding verschuldigd van € 38.047,99.  

Zie bijgaande link voor de uitspraak van de kantonrechter te Rotterdam. 

Uit deze uitspraak blijkt maar weer hoe voorzichtig een werkgever om dient te gaan met de privacy van een (zieke) werknemer. Vragen? Neem contact met ons op via: 040 – 2155240.